ગરબો એ પર્ફોર્મિંગ આર્ટ છે અને પર્ફોર્મિંગ આર્ટનાં જે કોઈ ભૂષણો હોય કે દૂષણો હોય તે એને પણ સ્પર્શે છે અને એટલે જ ઘણી વાર કેવળ શબ્દોના ઠાઠમાઠવાળી કૃતિઓ, સંગીતની ભભકવાળી કૃતિઓ એ સાચા અર્થમાં ગરબો નથી હોતો.
ગરબે ઘૂમતી વખતે એમાં ભાગ લેનારા કલાકારો વૈયક્તિક આનંદ તો જ છે, પણ એમની કલાને જોનારાં-માણનારાં સહૃદયો હોય તો એમનો આનંદ બેવડાય.
અલબત, આમાં પ્રેક્ષકો હોવા જ જોઈએ ને તો જ ગરબો થઈ શકે એવી કોઈ ચુસ્ત શરત નથી.
ગરબો એ ખાસ તો સ્ત્રી સાથે અને એનાં નાજુક સંવેદનો સાથે સંકળાયો છે. એટલે એની સાથે લાલિત્યની અપેક્ષા હોય એ વધારે પડતું નથી.
કર્ણકઠોર શબ્દોબાળાં ગીતો ઘણીવાર ગીત તરીકે પણ નભતાં નથી, તો જેમાં નર્યા લાલિત્યની અપેક્ષા હોય એ ગરબા તરીકે નભવા મુશ્કેલ છે.
