બોટલનું પાણી કેમિકલ મુક્ત નથી એક નવા અભ્યાસે આ કઠોર સત્ય પર વધુ પ્રકાશ પાડ્યો છે. કોલંબિયા યુનિવર્સિટી અને રુટગર્સ યુનિવર્સિટીના સંશોધકોએ શોધી કાઢ્યું છે કે બોટલનું પાણી કોઈ વિચારે તે કરતાં વધુ ખરાબ છે. સંશોધકોએ શોધી કાઢ્યું હતું કે સરેરાશ લિટરમાં લગભગ 240,000 શોધી શકાય તેવા પ્લાસ્ટિકના ટુકડાઓ છે જે અગાઉના અંદાજ કરતાં 10 થી 100 ગણા વધુ છે, જે મુખ્યત્વે મોટા કદ પર આધારિત હતા.
પ્લાસ્ટિકની બોટલમાં પાણી પીવાથી હૃદય અને શ્ર્વાસની બીમારીનું જોખમ વધે છે
આરોગ્ય માટે જોખમ
નેનોપ્લાસ્ટિક્સ, મોટા પ્લાસ્ટિકના ભંગાણ દ્વારા ઉત્પાદિત માઇક્રોસ્કોપિક કણો, આરોગ્ય માટે જોખમો ઊભા છે. તેમનું નાનું કદ જૈવિક પ્રણાલીઓમાં સરળતાથી શોષણ માટે પરવાનગી આપે છે, જે સંભવિત ઝેરીતા તરફ દોરી જાય છે. નેનોપ્લાસ્ટિક્સ અંગો અને પેશીઓમાં એકઠા થઈ શકે છે, જેના કારણે બળતરા, ઓક્સિડેટીવ તણાવ અને સેલ્યુલર કાર્યોમાં વિક્ષેપ થાય છે. વધુમાં, તેઓ હાનિકારક રસાયણો વહન કરી શકે છે અને પેથોજેન્સના વાહક તરીકે કાર્ય કરી શકે છે, આરોગ્યના જોખમો વધારી શકે છે. નેનોપ્લાસ્ટિક એક્સપોઝરની લાંબા ગાળાની અસરો એ વધતી જતી ચિંતા છે, જેમાં માનવ સ્વાસ્થ્ય પર સંભવિત અસરો, જેમાં કાર્ડિયોવેસ્ક્યુલર અને શ્વસન સમસ્યાઓનો સમાવેશ થાય છે, તેમજ રોગપ્રતિકારક અને પ્રજનન પ્રણાલી પર પ્રતિકૂળ અસરો થાય છે. આ ઊભરતાં સ્વાસ્થ્ય જોખમોનો સામનો કરવા માટે પ્લાસ્ટિક પ્રદૂષણ ઘટાડવાના પ્રયાસો મહત્વપૂર્ણ છે.
90% થી વધુ પ્લાસ્ટિકના કણો જોખમ ઊભું કરે છે
પ્રોસીડિંગ્સ ઓફ ધ નેશનલ એકેડેમી ઓફ સાયન્સના જર્નલમાં પ્રકાશિત થયેલા અભ્યાસમાં, સંશોધકોએ નેનોપ્લાસ્ટિક્સ પર ધ્યાન કેન્દ્રિત કર્યું છે. માઇક્રોપ્લાસ્ટિક્સના સ્પાન જે પણ તૂટી જાય છે. સંશોધકોએ જણાવ્યું હતું કે તેમના તારણો “અગાઉ નોંધાયેલા પરિણામોની તીવ્રતા કરતાં બે થી ત્રણ ગણા છે જે ફક્ત મોટા માઇક્રોપ્લાસ્ટિક્સ પર ધ્યાન કેન્દ્રિત કરે છે. એટલુજ નહિ 90% થી વધુ પ્લાસ્ટિકના કણો જોખમ ઉભુ કરે છે.
રામન સ્કેટરિંગ માઇક્રોસ્કોપી શું છે?
રામન સ્કેટરિંગ માઇક્રોસ્કોપી એ બિન-વિનાશક ઇમેજિંગ તકનીક છે જે નમૂના વિશે વિગતવાર પરમાણુ માહિતી પ્રદાન કરે છે. તે મોનોક્રોમેટિક પ્રકાશના અસ્થિર સ્કેટરિંગ પર આધાર રાખે છે, ખાસ કરીને લેસરથી, મોલેક્યુલર સ્પંદનો સાથે ક્રિયાપ્રતિક્રિયા કરે છે. જ્યારે ઘટના પ્રકાશ નમૂના સાથે ક્રિયાપ્રતિક્રિયા કરે છે, ત્યારે એક નાનો અપૂર્ણાંક રમન સ્કેટરિંગમાંથી પસાર થાય છે, પરિણામે તરંગલંબાઇ શિફ્ટ થાય છે. આ તરંગલંબાઇના ફેરફારોનું વિશ્લેષણ કરીને, વિશિષ્ટ મોલેક્યુલર ફિંગરપ્રિન્ટ્સ મેળવી શકાય છે, જે નમૂનાની અંદર ચોક્કસ રાસાયણિક સંયોજનોની ઓળખ અને ઇમેજિંગને સક્ષમ કરે છે. મોલેક્યુલર સ્ટ્રક્ચર્સ અને કમ્પોઝિશનમાં વિગતવાર આંતરદૃષ્ટિ પ્રદાન કરવાની તેની ક્ષમતા માટે, આ તકનીકનો રસાયણશાસ્ત્ર, જીવવિજ્ઞાન અને સામગ્રી વિજ્ઞાન સહિત વિવિધ ક્ષેત્રોમાં વ્યાપકપણે ઉપયોગ થાય છે.
